Hyperkeratose

Hyperkeratose is in de eerste plaats een adaptief fysiologisch verschijnsel dat de weerstand van de opperhuid wil versterken door een versnelde aanmaak van sterk keratineuze cellen. Op blote voeten lopen of zware handenarbeid verrichten genereert bijvoorbeeld op een " reflex " manier een verdikking van de voetzolen en de handpalmen. Dit fenomeen heeft een gunstig beschermend effect, maar veroorzaakt een ongemak op het huidoppervlak dat stug, ruw en gevoelig voor barsten is geworden.

Indien de fysieke belasting plaatselijk is (herhaaldelijk wrijven, permanente druk op een zeer afgebakende zone), neemt de hyperkeratose de vorm aan van eelt. Het meest voorkomende voorbeeld is eelt op de plant van de voet, dat te wijten is aan een te grote belasting van een zeer kleine zone van de huid. Dit zal leiden tot pijnlijke verschijnselen die een vreemd voorwerp dat in contact komt met de voet kan veroorzaken.

Onder de dermatologische pathologieën is het psoriasis die bijna voortdurend hyperkeratotische zones veroorzaakt. De typische vlekken van de ziekte, die aanvankelijk rood zijn, worden bedekt met dikke, zeer dichte schubben, waardoor de huid er schilferig uitziet. Dit ware schild veroorzaakt aanzienlijk esthetisch ongemak, ongemak voor de huid en belemmert ook de intrekking van medicatie tegen psoriasis.

Wanneer er een fysieke oorzaak is (wrijving, abnormale belasting), is de eerste prioriteit proberen deze spanning weg te nemen.
Om komaf te maken met hyperkeratose is het nodig om hydraterende en verzachtende producten te gebruiken, verrijkt met actieve bestanddelen die de keratineblokken uit elkaar doen vallen. Deze keratolytische actieve bestanddelen zijn hoofdzakelijk ureum en salicylzuur. Afhankelijk van de dikte, de plaats en de oorzaak van de hyperkeratose worden deze stoffen in wisselende concentraties gebruikt en verwerkt in zeer rijke texturen.
Bij de behandeling van psoriasis maakt het gebruik van deze keratolytica het mogelijk om letsels af te breken. Zodra de hyperkeratose is verdwenen, kunnen dermocorticoïden of vitamine D-analogen worden gebruikt.

Overweeg een raadpleging bij een dermatoloog. De diagnose van hoofdhuidaandoeningen is soms moeilijk, zelfs voor een specialist. De twee meest voorkomende aandoeningen die aan deze beschrijving voldoen, zijn psoriasis en seborrhoïsche dermatitis. In beide gevallen zal de plaatselijke toepassing van huidverzorgingsproducten die ureum en/of salicylzuur bevatten, de symptomen verbeteren. De evolutie is chronisch en de toepassingen recurrent: het advies van de dermatoloog is dus belangrijk.

Deze beschrijving kan overeenkomen met verschillende diagnoses, maar de eerste veronderstelling is keratosis pilaris. Deze aandoening uit zich door een puntvormige hyperkeratose bij de haaropening. Het komt bijzonder vaak voor, bij tot een derde van de bevolking. Het enige nadeel ervan is cosmetisch en veel patiënten zijn geïnteresseerd in de mogelijkheden om het te behandelen. Naast hydratatie is de remedie die verbetering kan brengen de hierboven beschreven keratolytica.